Ramy prawne przymusowej restrukturyzacji ustanawiają szereg rozwiązań, które zabezpieczają interesy wierzycieli podmiotu w restrukturyzacji. Podstawową zasadą jest, że żadne działania podejmowane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny nie mogą naruszać środków gwarantowanych. Niezależnie od zastosowanego instrumentu wszystkie środki pieniężne zgromadzone przez deponenta na rachunkach bankowych lub na rachunkach w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej (złotowe i walutowe) do kwoty równowartości w złotych 100 000 euro są w pełni bezpieczne, a w przypadku przeniesienia do innego podmiotu podlegają ochronie gwarancyjnej na dotychczasowych zasadach.
Wszelkie zabezpieczenia ustanowione na rzecz wierzycieli podmiotu w restrukturyzacji są w pełni respektowane przez Fundusz w czasie realizacji postępowania.
Przepisy ustawy wprowadzają również szczególne rozwiązanie znane jako zasada niepogarszania praw wierzycieli (ang. no creditor worse off), zgodnie z którą po zakończeniu przymusowej restrukturyzacji niezależny podmiot dokonuje oceny, czy strata jaką ponieśli wierzyciele podmiotu w restrukturyzacji nie jest wyższa, niż miałoby to miejsce w przypadku, gdyby BFG nie podjął działań wobec zagrożonego podmiotu i zostałby on zlikwidowany w ramach standardowej procedury upadłościowej. W przypadku stwierdzenia, że wierzyciele zostali obciążeni w większym stopniu niż miałoby to miejsce w upadłości, Fundusz wypłaci im odszkodowania w wysokości różnicy pomiędzy tym co otrzymali w przymusowej restrukturyzacji, a tym co mogliby uzyskać w postępowaniu upadłościowym.
